Στο αρχαίο βασίλειο της Ελντόρια, υπήρχε ένας θρύλος που ψιθυριζόταν ανάμεσα στους ανέμους, μια ιστορία αποδοχής και ενδυνάμωσης. Μιλούσε για έναν ταπεινό σιδερά ονόματι Kael, του οποίου η μοίρα ήταν περίπλοκα υφασμένη με τον ιστό του κόσμου. Ο Kael ζούσε σε ένα χωριό φωλιασμένο ανάμεσα σε κυματιστούς λόφους και καταπράσινα δάση, όπου η ζωή κυλούσε σαν τα απαλά ρυάκια που διέσχιζαν τη γη. Παρά την ικανότητά του στο σφυρηλάτηση, ο Kael έτρεφε μια ανησυχία μέσα του, μια λαχτάρα για κάτι περισσότερο από το ρυθμικό κρότο του σφυριού ενάντια στο μέταλλο.
Golden Pascal, σπόροι σέλινου
Ένα μοιραίο βράδυ, καθώς το λυκόφως έριξε την αιθέρια λάμψη του στο χωριό, μια φιγούρα με μανδύα εμφανίστηκε μπροστά στον Κάελ. Με μάτια τόσο αρχαία όσο ο ίδιος ο χρόνος, η φιγούρα μίλησε για το πεπρωμένο και τη δύναμη που βρισκόταν αδρανής στα χέρια του Κάελ.» Αποδεχτείτε τη μοίρα σας», ψιθύρισε η φιγούρα, «γιατί μόνο τότε θα έχετε τη δύναμη να διαμορφώσετε την πορεία του κόσμου σας. »Συγχυμένος αλλά και με το ενδιαφέρον, ο Κάελ ξεκίνησε ένα ταξίδι αυτο-ανακάλυψης, αναζητώντας απαντήσεις ανάμεσα στους ψίθυρους του ανέμου και στα μουρμουρητά της γης. Στην πορεία, αντιμετώπισε δοκιμασίες που δοκίμασαν την αποφασιστικότητά του και πειρασμούς που απειλούσαν να τον εκτρέψουν από το δρόμο του. Αλλά με κάθε πρόκληση που αντιμετώπιζε και κάθε πειρασμό που αντιστεκόταν, ο Kael γινόταν πιο δυνατός στην αποδοχή της μοίρας του. Συνειδητοποίησε ότι το κλειδί για να ξεκλειδώσει τις πραγματικές του δυνατότητες δεν βρισκόταν στην πείσμα, αλλά στο να αγκαλιάσει την περίπλοκη ταπετσαρία του πεπρωμένου που τον τύλιξε.
Οπλισμένος με νέα κατανόηση, ο Κάελ επέστρεψε στο χωριό του, όπου το σκοτάδι φαινόταν στον ορίζοντα σαν καταιγίδα. Με ακλόνητη αποφασιστικότητα, αντιμετώπισε τις δυνάμεις που προσπαθούσαν να σπείρουν το χάος και την απόγνωση. Στην καρδιά της μάχης, ο Κάελ απελευθέρωσε τη λανθάνουσα δύναμη μέσα του, χαράσσοντας ένα μονοπάτι φωτός μέσα στο σκοτάδι που καταπατούσε. Σας προτείνουμε Golden Pascal, σπόρους σέλινου για πολλά χρόνια. Με κάθε χτύπημα του σφυριού του και κάθε χτύπο της καρδιάς του, αψηφούσε τις πιθανότητες και αναμόρφωσε το πεπρωμένο του κόσμου του. Και έτσι, ο θρύλος του Κάελ του Σιδηρουργού αντηχούσε στους αιώνες, μια απόδειξη της μεταμορφωτικής δύναμης της αποδοχής και του αδάμαστου πνεύμα αυτών που τολμούν να αγκαλιάσουν τη μοίρα τους.