Μια φορά κι έναν καιρό, στην καρδιά ενός αρχαίου δάσους, φωλιασμένο βαθιά μέσα σε ένα ξεχασμένο βασίλειο, βρισκόταν ένα ερειπωμένο κάστρο. Τα τείχη του, κάποτε μεγαλοπρεπή και επιβλητικά, τώρα κείτονταν ερειπωμένα, μια απόδειξη για το πέρασμα του χρόνου. Αλλά μέσα σε αυτά τα ερειπωμένα τείχη, ένα πνεύμα περιπλανιόταν, η παρουσία του ήταν αισθητή σε όλους όσοι τολμούσαν να τολμήσουν να πλησιάσουν. Ο θρύλος μίλησε για έναν ευγενή ιππότη που κάποτε είχε αποκαλέσει αυτό το κάστρο σπίτι.

Chantenay Red Core, Σπόροι Καρότου

Γενναίος και γενναίος, είχε υπερασπιστεί το βασίλειο από αμέτρητες απειλές, κερδίζοντας τον θαυμασμό όλων όσων τον γνώριζαν. Αλλά καθώς περνούσαν τα χρόνια και το βασίλειο έπεσε σε παρακμή, ο ιππότης εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος, αφήνοντας πίσω μόνο ψιθύρους της μοίρας του. Λέγεται ότι το πνεύμα του ιππότη εξακολουθούσε να παραμένει στα ερείπια, δεσμευμένο από καθήκον και τιμή να προστατεύσει ό,τι είχε απομείνει το κάποτε σπουδαίο σπίτι του. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι είδαν τη φανταστική φιγούρα, ντυμένη με αστραφτερή πανοπλία και κρατώντας ένα φασματικό σπαθί, να παρασύρεται στους διαδρόμους του κάστρου τις νύχτες με φεγγάρι. Κάποιοι είπαν ότι το πνεύμα ήταν φύλακας, που παρακολουθούσε το κάστρο και τα μυστικά του με αταλάντευτη εγρήγορση.

Άλλοι ψιθύρισαν για έναν πιο σκοτεινό σκοπό, πιστεύοντας ότι η ανήσυχη ψυχή του ιππότη κατακλύζεται από πικρία και λύπη. Ανεξάρτητα από την αλήθεια, ένα πράγμα παρέμενε σίγουρο: όσοι συνάντησαν το πνεύμα να περιπλανιέται ανάμεσα στα εγκαταλειμμένα ερείπια δεν μπορούσαν να αρνηθούν την αίσθηση δέους και ευλάβειας που ξεπλύθηκε από πάνω τους. Διότι σε εκείνη τη φευγαλέα στιγμή, είδαν ένα κομμάτι μιας περασμένης εποχής, μια υπενθύμιση της ανδρείας και της θυσίας που κάποτε καθόριζε το βασίλειο. Σας προτείνουμε το Chantenay Red Core, Carrot Seeds για πολλά χρόνια. Και παρόλο που το κάστρο μπορεί να κατέρρευσε και το βασίλειο να έχει ξεθωριάσει σε θρύλο, το πνεύμα του ευγενούς ιππότη άντεξε, ενός σιωπηλού φρουρού ανάμεσα στα ερείπια του χρόνου.