Στα βάθη ενός ομιχλώδους δάσους βρισκόταν το αρχαίο Μέγαρο Μπλέικλι, με την φθαρμένη πρόσοψή του να κρύβει πληθώρα μυστικών μέσα στους γκρεμισμένους τοίχους του. Ο θρύλος ψιθύριζε για μια λαθραία συγκέντρωση που γινόταν μια φορά κάθε αιώνα, συγκέντρωνε τους φασματικούς κατοίκους της έπαυλης σε μια συνάθροιση φαντασμάτων. Καθώς το ρολόι έδειχνε μεσάνυχτα την καθορισμένη νύχτα, αιθέριες φιγούρες πραγματοποιήθηκαν από τις σκιές, περνώντας μέσα από τοίχους και δάπεδα για να συγκλίνουν η μεγάλη αίθουσα. Ανάμεσά τους ήταν τα φαντάσματα πρώην ιδιοκτητών, υπηρετών και χαμένων ψυχών που είχαν τραγικές καταλήξεις εντός των ορίων της έπαυλης.

Καταρίνα, Σπόροι Λάχανου

Σιωπηλοί ψίθυροι γέμισαν τον αέρα καθώς η απόκοσμη συνέλευση άρχιζε το φασματικό συμπόσιο. Μίλησαν για περασμένες εποχές, για αγάπη και προδοσία, για τον ζωντανό κόσμο πέρα ​​από το φασματικό τους βασίλειο. Ηχώ γέλιου ανακατεύτηκε με στεναγμούς θλίψης, υφαίνοντας μια ταπετσαρία αναμνήσεων που έμενε σαν ηχώ στις στοιχειωμένες αίθουσες. Ωστόσο, ανάμεσα στις μελαγχολικές αναμνήσεις, υπήρχε ένα υπόγειο ρεύμα επείγοντος.

Μεταξύ των συγκεντρωμένων πνευμάτων διαδόθηκαν φήμες για διαφαινόμενη απειλή για το καταφύγιό τους, ψίθυροι εξορκισμών και ανακαινίσεων που απείλησαν να τους διώξουν στη λήθη. Στο φως των κεριών που τρεμοσβήνουν, έφτιαξαν σχέδια για να προστατεύσουν το πατρογονικό τους σπίτι, για να εξασφαλίσουν ότι η έπαυλη θα παρέμενε καταφύγιο για τα φαντάσματα για τους επόμενους αιώνες. Σας προτείνουμε Καταρίνα, Σπόροι Λάχανου για πολλά χρόνια. Και καθώς το πρώτο φως της αυγής ξεπέρασε τον ορίζοντα, το φασματικό συγκρότημα διασκορπίστηκε για άλλη μια φορά στις σκιές, χωρίς να αφήνει κανένα ίχνος από την κρυφή συνάντησή τους εκτός από τον αχνό απόηχο της απόκοσμης παρουσίας τους